Fonoholizm – uzależnienie od telefonu

Fonoholizm – uzależnienie od telefonu

Nadmierne i szkodliwe używanie telefonu komórkowego, określane uzależnieniem, czyli fonoholizmem, staje się coraz poważniejszym problemem wśród młodzieży.

Badanie przeprowadzone przez  TNS OBOP na reprezentatywnej grupie Polaków w wieku 12-19 lat, wykazało niepokojące wyniki: 36% badanych nie wyobraża sobie spędzenia dnia bez telefonu.

Do czego młodym ludziom tak niezbędny jest telefon? Jak się okazuje młodzi ludzie wykorzystują telefon do dzwonienia 70%, do wysyłania sms’ów 76%, do słuchania muzyki 65% uczniów, robienie zdjęć i filmów 92% badanych.

Telefon komórkowy pełni w dzisiejszym świecie wiele pożytecznych funkcji, istotne jest skupienie się na racjonalnym z niego korzystaniu. Warto zachować czujność, by nie “przegapić” momentu, w którym “zwykłe” używanie telefonu zaczyna być niepokojące.

Symptomy nadużywania telefonu komórkowego – ZACHOWANIE:

  • nierozstawanie się ze swoim telefonem,
  • ciągłe sprawdzane urządzenia i uruchamiane telefonu (np. częste sięganie po telefon, częste  używanie go, sprawdzanie, trzymanie w dłoni bądź blisko siebie, przed sobą),
  • przerywanie spotkań/rozmów w celu odebrania bądź nawiązania połączenia/ wiadomości,
  • wychodzenie z sali szkolnej w celu odebrania bądź nawiązania połączenia/ wiadomości,
  • częste robienie zdjęć typu selfie i dzielenie się nimi z innymi użytkownikami sieci,
  • korzystanie z urządzeń w miejscach i sytuacjach, w których nie powinno się tego robić (np. prowadzenie samochodu, przechodzenie przez jezdnię),
  • ukrywanie przed innymi (na przykład przed rodzicami) czynności związanych z używaniem smartfona,
  • realizacja czynności ze smartfonem w ręku.


Symptomy nadużywania telefonu komórkowego – PSYCHIKA

  • odczuwanie silnej potrzeby lub wręcz poczucia przymusu korzystania z telefonu,
  • ciągła gotowość na odpisanie na e-mail, sms,
  • odczuwanie niepokoju, rozdrażnienia, gorszego samopoczucia przy próbach przerwania/ograniczenia korzystania z Internetu, komputera,
  • wyraźna niezgoda i niezadowolenie z powodu ograniczenia możliwości korzystania z telefonu,
  • odczuwanie niepokoju, rozdrażnienia w sytuacjach zabronienia korzystania z telefonu komórkowego,
  • podkreślanie ważności wpływu bycia on-line na dziejące się wydarzenia,
  • wysokie poczucie bezpieczeństwa związane z byciem on-line,
  • przeżywanie strachu (lęku) z powodu niebycia w głównym nurcie informacji,
  • przeżywanie negatywnych emocji związanych z niemożnością połączenia się z Internetem (np. szukanie zasięgu za wszelką cenę).


Symptomy nadużywania telefonu komórkowego – NEGATYWNE SKUTKI

  • zaniedbywanie innych aktywności lub dotychczasowych zainteresowań na rzecz korzystania z telefonu,
  • wycofanie się z dotychczasowych relacji z innymi i zamkniecie się w świecie wirtualnym,
  • korzystanie z Internetu/urządzeń pomimo szkodliwych następstw (niewyspanie, nieodpowiednie i nieregularne żywienie, zaniedbany wygląd, niewywiązywanie się ze swoich szkolnych, zawodowych, rodzinnych obowiązków),
  • nadmierne rozproszenie i dekoncentracja np. na zajęciach lekcyjnych i poza nimi,
  • problem z właściwym gospodarowaniem własnym czasem wolnym, 
  • częste nudzenie się i nic nie robienie, brak wyraźnej pasji w życiu, niski poziom angażowania się w sprawy szkolne,
  • niska aktywność ruchowa, brak spędzania czasu wolnego w sposób aktywny,
  • przejawianie tendencji do autoizolacji, pozostawanie na uboczu grupy,
  • ogólne przemęczenie organizmu, przeciążenie informacyjne.

Jak zapobiec fonoholizmowi?

Fonoholizm to zaburzenie behawioralne, które można leczyć tak samo, jak inne uzależnienia – z pomocą terapii odwykowej, grup wsparcia, leków o działaniu przeciwlękowym. Zjawisku temu należy jednak przede wszystkim zapobiegać. Ponieważ dotyka ono głównie dzieci i młodzież, kluczowe znaczenie ma postawa rodziców, wychowawców.

Fonoholizmowi przeciwdziałać można:

  • proponując młodym ludziom atrakcyjne dla nich zajęcia, podczas których nie ma potrzeby, a nawet możliwości, korzystania z telefonu,
  • rozmawiając z dziećmi o istotnych dla nich sprawach, interesując się ich problemami, fascynacjami (dzięki temu młodzi ludzie nie potrzebują szukać oparcia w wirtualnych znajomych i uczą się nawiązywać „żywą” relację z drugim człowiekiem),
  • pielęgnując zwyczaj rodzinnego spędzania czasu (bez smartfonów w dłoni), np. wspólnych posiłków, spacerów, gier,
  • ograniczając komunikowanie się z dziećmi przez telefon komórkowy,
  • nie nagradzając dzieci możliwością korzystania z telefonu (to utrwala w nich przekonanie o szczególnej atrakcyjności wirtualnej rzeczywistości),
  • dając młodym ludziom odpowiedni przykład własnym zachowaniem, tj. nie nadużywając smartfona w codziennym życiu.

Pomimo tego, że fonohlizm nie występuje na międzynarodowych klasyfikacjach chorób, trudno powiedzieć, że problemu realnie nie ma. Pamiętajmy jednak o tym, że jeśli dzieci i młodzież nadużywają smartfonów i innych cyfrowych dobrodziejstw, to jest to skutek konkretnych czynników. Pamiętajmy również o tym, że to nie media cyfrowe są złe. Złe lub dobre mogą być nasze nawyki w zakresie ich używania. Wysokie bądź niskie mogą być nasze cyfrowe kompetencje. Właściwe bądź niewłaściwe mogą być intencje, w jakich wykorzystujemy nowe technologie. To nie sam smartfon nas uzależnia, ale to, co on nam oferuje.

Opracowała Sylwia Mieszała

Źródła:

Portal.librus.pl

Uzależnieniabehawioralne.pl

Zdrowie.tvn.pl